De handen van Michiel uit de mouwen

Drieëneenhalve maand heb ik mogen meeleven met AJ, Cindy en alle andere jongens en meisjes van Bahay Aurora. Een tijd waarnaar ik met ontzettend veel goede herinneringen terug kijk.

Samen met Angel, Ronnie en Reinier heb ik de douche ruimtes en de audiovisuele ruimte flink aangepakt. Lekker de handen uit de mouwen en klussen met zo nu en dan een “merienda” momentje bij de buren. Ik vind mijzelf redelijk handig maar Ronnie en met name Angel zijn pas écht handig. Die hebben mij flink wat bijgebracht. Niet alleen op de werkvloer was Angel een goede en geduldige leermeester. Ook in de cultuur lessen heeft hij me wat bijgebracht. Hij kon de Filippijnse cultuur en mens, waar nodig voor mij als westerling, goed verhelderen. Er is niets mooiers dan je te verdiepen in een andere cultuur en de luxe te hebben om daar geruime tijd van te kunnen genieten.

Tussen alle werkzaamheden door leerde ik alle (toen nog) 34 kinderen stuk voor stuk kennen. Niet alleen bij naam maar ook hun achtergronden en hun persoonlijkheid. Het is ongelooflijk wat een (veer)kracht en levendigheid die kinderen hebben. Soms vergat ik hun historie en ik hoop, zij ook. Deze kinderen gaan echt wat van hun leven maken en Bahay Aurora helpt hun daar een handje aan mee. Een flinke en sterke hand!

Ik heb niet alleen met een hamer en een schep rondgelopen in Baras. Ik heb Herke ook ondersteund bij het ontwikkelen van verschillende plannen en rapporten ten behoeve van de professionalisering van Bahay Aurora. Samen hebben we soms lange dagen in het bloedhete kantoor doorgebracht waar we lekker hebben gediscussieerd en gebrainstormd. Herke en Arleen hebben mij in hun huishouden opgenomen en dat voelde warm en goed. Daar zal ik altijd met een glimlach aan terug denken.

Filippino’s zijn gastvrij en vriendelijk. Daar heb ik enorm van genoten. Zowel op de Santiago compound als op de Bahay Aurora compound als bij ieder ander waar ik op bezoek ben geweest. Hoe klein of groot het huis er was altijd een slaapplaatsje voor mij. Niknok en Reinier bedankt!

Wat was het mooiste moment? Een lach, een traan, een gil. “Graduation day”, een avondje “Tita Els”, de was doen met de meiden, pannenkoeken bakken, kletsen met Angel of Niknok of gewoon even lekker spelen met de kinderen. Het waren er zoveel…

Hopelijk snel tot ziens.

Michiel van den Hove